Gluten - bądź na bieżąco

Posłuchaj Milana Calábka w programie "TO THE PAST" - WIDEO TUTAJ

Największym zagrożeniem, jakie kryje w sobie dzisiejsza pszenica, jest gluten. Gluten jest bardzo lepką, twardą, przezroczystą i tłustą substancją, która przedostaje się do krwi i limfy. Tam asymiluje się i powoduje, że krew i limfa stają się gęste i patologicznie zmienione.

Gluten, wpływając na naturalne właściwości płynów ustrojowych i mukoprotein, ma strukturę obcą metabolizmowi organizmu; przykleja się do wszystkiego i otacza mniejsze cząsteczki, takie jak cukier, cholesterol, tłuszcze i sól. Są one następnie przenoszone do krwi, nieefektywnie trawione. Produkty uboczne glutenu dostają się do krwi bardzo szybko, nawet w ciągu godziny, zwłaszcza przez uszkodzone ściany jelit.

Zdrowa osoba ma zdrową wyściółkę jelit i korzystną florę bakteryjną, dzięki czemu wiele cząstek glutenu jest eliminowanych z kałem. Choroba zakłóca jednak ten proces ochronny; jelita danej osoby stają się łatwo przepuszczalne, więc gluten jest transportowany głównie przez jelito cienkie. Stamtąd dociera do innych narządów, takich jak wątroba, śledziona, trzustka i pęcherzyk żółciowy, upośledzając ich funkcjonowanie.

Gluten w obecnych zbożach jest głównym czynnikiem zakłócającym wszystkie procesy trawienne, w stopniu znacznie przewyższającym wiele innych substancji. Jest to najpoważniejsze zwłaszcza we wczesnych okresach życia - niemowlęctwie, dzieciństwie i okresie dojrzewania. Gluten dostaje się do krwi tak, jakby był prawdziwym białkiem, ale jest obcym najeźdźcą. Oczywiście nasz organizm potrzebuje białka, które znajduje się we wszystkich zbożach. Jednak obecne mieszanki glutenu są szkodliwe, ponieważ nie można ich łatwo zmyć; ich masa cząsteczkowa i gęstość są tak wysokie, że udaje im się naśladować ludzkie łańcuchy białkowe, ale ich aktywność molekularna jest zupełnie inna.

W odpowiedzi na gwałtowny alergen, jakim jest gluten, organizm wytwarza dużą liczbę białych krwinek (leukocytów) w obronie. Leukocyty są białawe, elastyczne i bardzo podobne w strukturze do glutenu; wytwarzają gęstą substancję podobną do śluzu, która powleka żywność, w wyniku czego powstaje praktycznie niestrawne spoiwo białkowe. Gdy jelito cienkie jest pełne tego lepkiego śluzu, "dobre" bakterie nie mogą przetrwać w tak zasadowym środowisku i całe jelito cienkie zostaje skolonizowane przez Candida albicans i inne patogeny. Te pospolite drożdże następnie rozwijają się i niszczą pozostałe pożyteczne bakterie. Prowadzi to do słabego trawienia pokarmu, w wyniku czego osoba nie jest odpowiednio odżywiona.

W szczególności ludzie Zachodu są przyzwyczajeni do spożywania tak dużej ilości chleba, ciastek, makaronów, musli itp., że zboża glutenowe stanowią większość ich pożywienia. Konsekwencją takiej diety mogą być problemy ze stawami, takie jak zapalenie stawów. Pierwszym krokiem powinno być oczyszczenie jelita cienkiego wraz z okrężnicą; w przeciwnym razie krew będzie przenosić produkty uboczne, alergeny, gluten itp. do już osłabionych tkanek, gdziekolwiek się znajdują.

Dzisiejszy gluten nie jest taki sam, jak był do około 1900 roku; wtedy bowiem rozpoczęła się hybrydyzacja zbóż. Wcześniej białko glutenowe miało zupełnie inne właściwości. Od końca pierwszej wojny światowej właściciele dużych młynów i dużych gospodarstw uprawiają określone rodzaje pszenicy, które są lepiej sortowane i mają lepsze właściwości pieczenia, ale jednocześnie mają zmienione właściwości genetyczne i biologiczne. Jest to zupełnie nowe zjawisko w historii ludzkości, spowodowane zmianami w rolnictwie, hybrydyzacją, inżynierią genetyczną roślin i zwierząt, ale także manipulacją genetyczną ludzi poprzez stosowanie środków antykoncepcyjnych i terapii hormonalnej, która często koliduje z funkcją systemów.

Nowotwory są bardzo rzadkie u osób spożywających kukurydzę (bezglutenową), szczególnie w przypadku prawidłowego obchodzenia się z ziarnem, tj. dobrego przechowywania, braku hybrydyzacji, prawidłowego wzrostu i dojrzewania. W Kanadzie i USA przeprowadzono badania, w których lekarze przyjrzeli się 236 dzieciom, które urodziły się martwe bez wyraźnej przyczyny. Stwierdzono, że do jednej trzeciej ich masy ciała zawierało toksyczne metabolity w następujących ilościach: 53% glutenu, 27% produktów ubocznych mleka krowiego przenoszonych przez łożysko, 20% złogów grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych.

Spośród tej liczby 171 dzieci miało w sobie tak dużo glutenu, że ich narządy nie mogły funkcjonować. Dzieci te konsekwentnie spożywały toksyczne pozostałości z łona matki, z którymi po prostu nie mogły sobie poradzić ani odpowiednio ich przetworzyć.

Wrażliwość na gluten lub nietolerancja glutenu objawia się niestrawnością, skurczami brzucha, słabym trawieniem, obrzękami, ciągłym zmęczeniem i pieczeniem oczu. Wielu pacjentów, którzy nigdy nie jedzą pokarmów zawierających gluten, nienawidzi również mleka. Naukowcy uważają zatem, że istnieje związek między nietolerancją mleka a nietolerancją glutenu, zwłaszcza gdy zwierzęta, od których pochodzi mleko, są karmione zbożami. Nietolerancja glutenu może być wynikiem nietolerancji mleka w dzieciństwie. Gdy gluten nie jest prawidłowo rozkładany, pojawiają się choroby zwyrodnieniowe.

Wiele zespołów badawczych na całym świecie wyraźnie wykazało, że gdy materiał jest znakowany radioizotopami, cząsteczki glutenu są widoczne we krwi w mniej niż dwie godziny po strawieniu. Jest to zatem bardzo szybki proces, ale taki, który występuje tylko w przypadkach, gdy wyściółka jelit stała się chora.

Autorzy książki It's a matter of life (Coates, N., Jollyman, N., wydanej przez Erika w 1994 r.), z której pochodzą te informacje, łączą narażenie na gluten z rozwojem chorób takich jak stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów i schizofrenia. Wykazano, że produkty uboczne glutenu i inne toksyny mogą przedostawać się do tkanki mózgowej i ją uszkadzać, o czym świadczy fakt, że ludzie, którzy nie jedzą glutenu, często zapadają na schizofrenię (przyp. autora: od dawna donoszono, że glutaminian sodu, pochodna glutenu, może uszkadzać mózg - zwłaszcza u dzieci). Ich zaburzenia psychiczne znikają, gdy zaczynają stosować bezglutenową dietę o niskiej toksyczności. U schizofreników stwierdzono, że gluten przenika przez barierę krew/mózg i w ten sposób zakłóca polecenia neurologiczne, metabolizm hormonów i przyswajanie składników odżywczych.

Gluten sam w sobie nie jest czynnikiem rakotwórczym, ale tworzy cienką powłokę na tkance i w ten sposób utrudnia pobieranie tlenu, modyfikację i naprawę uszkodzonej tkanki, co powinno być realizowane przez naturalny ruch głównych czynników naprawczych. W przypadku lymphadema (obrzęku limfatycznego) dieta bezglutenowa zwiększy przepływ płynów limfatycznych, a pacjenci wkrótce wykażą poprawę w drenażu limfatycznym. Zmiana diety w połączeniu z innymi metodami leczenia, takimi jak fizjoterapia, daje doskonałe rezultaty.

Każdy, kto cierpi na chorobę zwyrodnieniową lub wszechogarniającą chorobę przewlekłą, prawdopodobnie ma uszkodzone jelita, które umożliwiają przenoszenie toksycznego materiału z jelit do krwi. Nie możemy zatrzymać tego mechanizmu transportu, dopóki nie przestaniemy spożywać żywności, która może wytwarzać toksyczne odpady; w ten sposób nie możemy zatrzymać procesu alergicznego, dopóki nie przestaniemy jeść niechcianej żywności. Możemy wybierać spośród wielu innych pokarmów, co oznacza, że nie musimy przestrzegać bardzo restrykcyjnej diety.

Gluten znajduje się w pszenicy, życie, owsie i jęczmieniu, ale nie w prosa, ryżu i większości zbóż; chociaż niektóre ryż i kukurydza zawierają już gluten z powodu hybrydyzacji. Z drugiej strony otręby owsiane i zarodki owsa prawie nie zawierają glutenu, ponieważ gluten znajduje się w środku ziarna owsa. Tak naprawdę to od nas zależy, czy będziemy spożywać pokarmy zawierające gluten, czy też nie; i nie należy zapominać, że osoby, które już chorują na raka, powinny spożywać pszenicę i inne zboża zawierające gluten tylko sporadycznie. Dieta pacjentów chorych na raka powinna różnić się od normalnego sposobu odżywiania, głównie poprzez wyeliminowanie wszystkich produktów zawierających gluten.

Najbardziej toksycznym zbożem zawierającym gluten jest pszenica, ale wiele nowoczesnych hybryd zbożowych również ma nieodpowiedni skład dla ludzkiego organizmu. Oryginalny gatunek zapewniał najlepszy skład pod względem składników odżywczych. Obecnie tak nie jest. Zdrowi ludzie mogą spożywać produkty pszenne w ograniczonych ilościach, ponieważ ich odpowiedź immunologiczna i zdrowa flora w jelitach utrzymują grzyby i gluten w ryzach. Jednak gdy wiele związków białkowych, zwłaszcza gluten, gromadzi się w organizmie, wynikiem jest współczesna epidemia poważniejszych chorób zwyrodnieniowych.

Ciała ludzi urodzonych na przełomie wieków były odżywiane żywnością w jej oryginalnej, naturalnej postaci, ale od czasu pojawienia się hybrydyzacji i pasteryzacji wszystko się zmieniło. Oczywiście niewielka ilość chleba nikomu nie szkodzi, ale ciągłe spożywanie glutenu powoduje długotrwałe szkody.

Uwaga autora: Jeśli zaakceptujemy prawdziwość tej informacji, która jest szokująca dla narodu "chlebowego", to nasuwa mi się myśl, że człowiek, próbując być mądrzejszy od Boga (Stwórcy pierwotnego gatunku zboża o najbardziej optymalnym składzie i strukturze genetycznej), sprowadził na siebie plagę i spowodował konsekwencje, których nie można cofnąć. To, co zawsze było podstawą ludzkiej diety, stało się zagrożeniem dla zdrowia wielu (często niczego nie podejrzewających) ludzi.

Po przeczytaniu tych informacji staraliśmy się jak najlepiej wykorzystać to, co mieliśmy. Ponieważ sam wcześniej pokonałem raka, miałem tym większy powód do zmiany. W czasie mojego leczenia dr Kempny (mąż Evy Veskrnovej) doradził mi odstawienie glutenu z diety, co też zrobiłam - ale tylko na cztery miesiące. Mogę powiedzieć, że czułam się znacznie lepiej pomimo obecnych skutków choroby. Kiedy zmusza nas do tego okoliczność i strach, wykorzystujemy wszystkie nadarzające się okazje. Ponadto przygotowanie diety bezglutenowej było dobrze zarządzane dzięki regularnym zakupom w sklepie ze zdrową żywnością.

Wcześniej, jako autorka książek kucharskich, telewizyjnych kursów zdrowego gotowania i kursów publicznych, chętnie polecałam seitan w swoich przepisach. Nauczyłem go przygotowywać wiele osób, nie zdając sobie sprawy z potencjalnych zagrożeń związanych z wyizolowanym glutenem.

Po kilku latach i przeczytaniu powyższych informacji, ponownie zdaję sobie sprawę z niebezpieczeństw, które przestałem dostrzegać od czasu mojego początkowego "wyleczenia". Dziś seitan izolowany z pszenicy (w tym mąka seitanowa czy produkty z niej wytwarzane) nie jest zalecany nawet osobom, które nie przejawiały do tej pory żadnych problemów związanych z jego stosowaniem.

Niedawno kupiliśmy młynek do zboża i lnu, kupiliśmy jedno z oryginalnych zbóż kamut i z dodatkiem mąk bezglutenowych pieczemy w domu chleb, ciastka i robimy różne kaszki zbożowe. Czasami używamy również okary pozostałej po zrobieniu mleka sojowego jako dodatku do pieczenia. Używamy również mąki gryczanej, ryżowej, kukurydzianej, czasem orkiszowej (która jest mniej alergizująca), a czasem płatków owsianych. W miarę możliwości unikamy pszenicy i produktów pszennych, choć nie w 100%. W każdym razie udział glutenu w naszej diecie jest znacznie bardziej ograniczony.

Jednakże, gdy ludzie dzwonią do nas z prośbą o pomoc i poradę w przypadku raka i niektórych innych chorób, zdecydowanie zalecamy - nawet jeśli nie ma to znanego związku z chorobą - ograniczenie lub wyeliminowanie glutenu w jak największym stopniu, w tym wszystkich pokarmów zawierających gluten. Może on działać jako negatywny, jeśli nie zagrażający, czynnik w procesie stabilizacji zdrowia. Stopień jego oddziaływania zależy jednak od indywidualnej nietolerancji organizmu. Nie oczekuj, że lekarze udzielą ci niezbędnych informacji i zaleceń dotyczących zmian stylu życia (w tym diety), ponieważ prawdopodobnie sami mają niewiele (jeśli w ogóle) informacji. Ponadto nie mają oni prawie żadnego doświadczenia z tymi procedurami i są zobowiązani do przestrzegania zaleconego przebiegu leczenia i zaleceń. Jednak informacje alternatywnego typu będą brane pod uwagę przez rozsądnego i otwartego lekarza, dlatego można skonsultować się z nim w sprawie tych zabiegów.

Z książki Romana i Haliny Uhrin "Nie gotuj według książek kucharskich".